Ξέρω,
νιώθεις ότι σ έχω ξεχάσει,
πως δεν σε σκέφτομαι πια όπως παλιά.
Πως έχω μπλέξει με παρέες και έχω αλλού τα μυαλά μου
Πως μπορώ να ζήσω χωρίς την απουσία σου
ό, τι προσπαθώ να καταφέρω μια ζωή δηλαδή.
Ξέρεις κάτι;
Κατάφερα κάτι πιο σπουδαίο,
έτσι το βλέπω και το νιώθω τουλάχιστον εγώ:
Nα είσαι στην ψυχή μου χωρίς να βασανίζομαι,
αλλά να είσαι εκεί, να με παρακολουθείς,
να χαίρεσαι για μένα και
να μην ανησυχείς.
Βαδίζω στο σκοινί μου επάνω,
χωρίς δίχτυ να περιμένει από κάτω
κι όσο μας πάει…
Έτσι κι αλλιώς η ζωή μου όλη ήταν «όσο με πάει»
και μέρα τη μέρα
με ξεβγάζει σε πιο όμορφα ακρογιάλια…
Σαν προσευχή στα γράφω αυτά
γιατί δεν χωράνε σε sms μέσα.
Δεν χωράνε σε ολόκληρη την Vodaphone μέσα.
Χωράνε μόνο στην ψυχή μου
και σ αυτό το Blog,
που στήθηκε εξ αιτίας σου
και σ’ ευχαριστώ.
Ήταν το πιο όμορφο δώρο που μου ‘κανες ποτέ.
Ανεκτίμητο Ανέλπιστο Ανεμόεν
Να εισαι στην ψυχη μου χωριs να βασανιζομαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι καλύτερα χωρίς δίχτυ. Να κυλάει η αδρεναλίνη στις φλέβες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαληΜέρα νν χουμε παιδια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΨηλά τα κεφάλια και...
πάμε δουλεά.
@O habilis
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ’ άρεσε ο στίχος ε;…
Ξέρεις δουλειά που θέλει για να βγει;
φιλάκια και καλή βδοομάδα
@ Σερ. Σπύρο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑδρεναλίνη , αδρεναλίνη στις φλέβες μας καταντήσαμε αντί για αίμα να κυλάει μόνο αυτή…
Κάτσε να στρίψω ένα τσιγάρο…
Υ.Γ. Λάθος...Αδρεναλίνη ΚΑΙ νικοτίνη
Ότι έχεις μπλέξει με παλιο-μπλογκοπαρέες είναι γεγονός...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί να το κρύψωμεν άλλωστε;
:)
(Καλημέρα, καλή εβδομάδα!)
Ναι είναι γεγονός, με παρασύρατε στην άβυσσο της Blogομανίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια Μαρξουλίνο
Φυσικά ξέρεις πως ο,τι γράφεις περνάει μέσα από ένα φίλτρο διαφορετικό από τ' άλλα, τα υπόλοιπα μιας και θα το διαβάσουν "άλλα μάτια".
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλη βδομάδα να 'χεις και δροσερή :))
Μαριλένα, σταμάτησα ν ανησυχώ ή να φοβάμαι για ότιδήποτε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι αυτό που λέμε...
ότι ήτανε να πάθουμε.. το παθαμε!
:)
@ Μαρινέλα,
ΑπάντησηΔιαγραφήόμως τι εννοείς; δεν είμαι σίγουρη αν κατάλαβα ακριβως;
να μην ανησυχείς.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι έτσι να συνεχίζεις να γράφεις - όπως αισθάνεσαι.
...σήμερα "σαν προσευχή"
Καλησπέρα.
@en vain: Έτσι κι αλλιώς, το Blog αυτό σαν... προσυχη άρχισε
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποια στιγμή κοινωνικοποιήθηκε γιατί έτυχε να το ανακαλύψουν κάποια θαυμάσια παιδιά που μπορώ να πω πια ότι είναι φίλοι. Κάτι που ουδέποτε το περίμενα ή το φαντάστηκα.
Και είναι υπέροχο!
Όμως κάθε τόσο, πάντα θα γυρνώ στη βάση μου…
Σ ευχαριστώ που περασες.
τελιούλες τελιούλες τελιούλες
ΑπάντησηΔιαγραφήΕτσι: ... ... ...
Και καθόλου πρόθεση μου δεν ήταν να σε κανω να ανησυχήσεις.
Αστο. Ατυχής στιγμή.
Δεν μπόρεσα ποτέ να χωρίσω έτσι (μέσα μου). Σε ζηλεύω γι' αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή βδομάδα!
@ Μαριλένα μου καλή, εσύ να μην ανησυχείς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.
Σ αγαπώ πολύ και καταλαβαίνω μέσα από πια διαδικασία το είπες.
Με συγκινήσατε όμως όλοι…΄
Εδώ, σ αυτό το κομματάκι blog θέλω να διατηρήσω το «δικαίωμα» να γράφω όπως έγραφα στην αρχή. Ότι βγαίνει απ την ψυχή μου.
Καλή νύχτα να χεις.
@Αμμόχωστε καλέ μου, έχουμε και μια διαφορά ηλικίας και μια πορεία ζωής όσο να ναι διαφορετική ο καθένας μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι πάντα αληθινός, και να προσέχεις την αγάπη σου (είπε η θεία Κλέλια!).
Εγώ έκανα λάθη… ολκής, τα χρεώνομαι και…πάμε παρακάτω
Η ζωή είναι πάντα μπροστά. Όλο και κάτι όμορφο μας περιμένει στη στροφή.
φιλάκια
:))))
ΑπάντησηΔιαγραφήγιατί ξέρεις, είναι (αρκετές ομολογώ) φορές, που άλλο θέλω να πω (να γράψω)κι αλλιώς μου βγαίνει.
Θα 'πρεπε ομως να 'χω ήδη καταλαβει, πως εσύ ειδικά, είναι αδύνατον να με παρεξηγήσεις.
φιλιά και να 'σαι πάντα καλά και χαμογελαστά. Ακόμα κι όταν είσαι θλιμμένη, καλά να 'σαι.
Ετσι..
Πάντως το τραγούδι για χατήρι σου που ειναι πιο πάνω δεν το λέει η Αρλέτα αλλά η Ζωή Φυτούση
ΑπάντησηΔιαγραφή@Ανώνυμε:Λες να μην το ξέρω; Όμως εδώ πέρα βάζουμε και ό τι άλλο αληθινο αγαπάμε απ το ελληνικό τραγούδι, με βάση πάντα την Αρλέτα.
ΑπάντησηΔιαγραφή