Πέμπτη, Μαΐου 03, 2007

Ήρθε Νοτιάς ήρθε Βοριάς

Hatzidakis, Manos ...

Ήρθε νοτιάς ήρθε βοριάς

Αγάπη μου σε γύρευα
σ' αυγή και σε φεγγάρι
και στα ψηλά τα σύννεφα
σε γύρευα τυφλός,

μα ήρθε ο καιρός,
ήρθε η βροχή
κι η δροσερή σου χάρη
αγάπη μου σε γύρεψα
γιατί ήσουν ουρανός.

Κι αν ο Θεός που σ' έπλασε
με μιαν ευχή μεγάλη
να 'χεις αστέρι στα μαλλιά
και μια χρυσή καρδιά,

στ' αλώνια ευθύς υψώθηκε
το χρυσαφένιο στάρι
κι η αγάπη μου σ' αγάπησα
γιατί ήσουν ουρανός.

Αγάπη μου πώς σ' έχασα
πώς η καρδιά μου εστάθη
και τα πουλιά σ' αρπάξανε
μες στην πολύ βροχή,

ήρθε νοτιάς, ήρθε βοριάς
το κύμα να σε πάρει
αγάπη μου που μού 'φυγες
γιατί ήσουν ουρανός.

στίχοι: Γιάγκος Αραβαντινός, μουσική Μάνος Χατζιδάκις Από τα πρώτα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι, γραμμένο το 1943. Το 1949 ακούστηκε για πρώτη φορά στην ταινία του Γιάννη Φιλίππου ΔΥΟ ΚΟΣΜΟΙ και το 1963 στην μουσική παράσταση ΜΑΓΙΚΗ ΠΟΛΙΣ
Εδώ, άρμένο από τη Ρωμαϊκή Αγορά ακούγεται με τη φωνή του Ηλία Λιούγκου και του ίδιου του Μάνου - εξ άλλου ο ίδιος το πρωτοτραγούδησε...


Είμαι στο γραφείο και παρόλο που αγαπώ αυτό που κάνω είναι κάποιες στιγμές που ζορίζομαι γιατί δεν είναι δυνατόν η ψυχή να απασχολείται επί 7 ή 8 ώρες στον ίδιο χώρο με τα ίδια πράγματα. Ας διαφυλάξουμε τις ευαίσθητες ισορροπίες και ας μην έχουμε ενοχές να κάνουμε μια βόλτα σε άλλη διάσταση, στο Blogoχωριουδάκι μας.
Tώρα ας πούμε, μ’ έπιασε ένα κάτι τις να ανεβάσω ένα τραγούδι που μου ήρθε στο μυαλό με αφορμή το προηγούμενο ποστ και κάποια πολύ ευαίσθητα σχόλια που μου δίνουν λόγο να υπάρχω (και δεν υπερβάλλω). Η ευαισθησία είναι τόσο δυνατό χαρακτηριστικό που αν δεν έχει τρόπους να ξεφεύγει, να ξεδίνει μπορεί και να σε σκοτώσει (πάλι δεν υπερβάλλω).
Και η νοερή συντροφικότητα, το μοίρασμα κάποιων στιγμών μέσα από ένα τραγούδι ή ένα ποίημα ή πολλές φορές ένα σχόλιο άγνωστου γνωστού δεν μπορεί παρά να σου αποκαταστήσει ισορροπίες
.
Ευχαριστώ

Υ.Γ. Τα μάτια στην φωτογραφία, τα γεμάτα θλίψη κι υαισθησία είναι του Arthur Rimbaud, για μένα, ένας από τους πιο στενούς "συγγενείς" του Χατζιδάκι.

6 σχόλια:

μαριάννα είπε...

Τα τελευταία σου ποστ είναι τόσο όμορφα σε κείμενα, όχι μόνο σε τραγούδια, που φοβάμαι ακόμα και να σχολιάσω, μη χαλάσω τη μαγεία γιατί έχω την αίσθηση ότι κάπου απευθύνονται... Πάντως σε καμαρώνω κανονικά! :)

Cle Petridou είπε...

Ίσως η "ψυχανάληση" του Blog...
Σου 'χω πει πόσο καλό μου κάνετε!
Κι εσένα σε ξεχωρίζω ιδιαίτερα φιλενάδα μου καλή.
Να σαι καλά και πάντα με ιδέες και με ορμή.
Υ.Γ. Δεν ξεχνώ την... γαλλική απάντηση. Μου βγαίνουν άλλα τώρα αλλά θα την έχεις. Promis.

quartier libre είπε...

ρε γμτ.,
πολύ με προβλημάτισε, τούτο το τελευταίο σου post.
τι να λέω, τώρα;...
κι έχω πολλά να πω...
το βράδυ θα γράψω, γυρίζοντας απ' τη δουλειά, που με κυνηγάει ανελέητα!
"τούτες τις μέρες
ο άνεμος μας κυνηγάει, μας κυνηγάει"...
καλημερούλα!

quartier libre είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
quartier libre είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
quartier libre είπε...

ίσως υπάρχει κάποια παρεξήγηση...
νόμισα ότι ήσουν φίλη κάποιου που αγαπώ.
αυτό νόμισα. κι έκρυψα το blog σου. δεν το εξαφάνισα.
αντιλαμβάνομαι όμως ότι ίσως υπάρχει μιά παρεξήγηση...
να σαι πάντα καλά.